(Bid’at) ne demektir? İmâm-ı Rabbânî Ahmed Fârûkînin (Mektûbât) kitabının birinci cildinin ellidördüncü ve yüzaltmışbeşinci ve yüzseksenaltıncı ve ikiyüzellibeşinci ve ikiyüzaltmışıncı ve üçyüzonüçüncü mektûblarında bid’atin ne olduğu ve bid’at işlemenin zararları çok iyi anlatılmaktadır. Birinci ciltte bulunan üçyüzonüç mektûbun hepsi fârisîden türkçeye tercüme edilmiştir. 1387 [m. 1968] senesinde İstanbulda baştırılmıştı. Abdülganî Nablüsînin (Hadîkat-ün-nediyye) kitabının birinci kısmının baş tarafında da, bid’at hakkında geniş bilgi vardır. Bu birinci kısm da, 1399 [m. 1979] senesinde İstanbulda ofset yolu ile bastırılmıştır. Bid’at hakkındaki yazılarının bir kısmını arabîden tercüme ederek aşağıda takdim ediyoruz.

Devamını okuyun "Bid’at Ne Demektir? – 1"

Kur’an, bizlere dogru yolu gosteren Ilahî kitap. Hayati yoktan var eden ve insani bu hayatin odak noktasina koyarak adina esref-i mahlukat diyen Cenab-i Hak, iki cihan saadeti icin insan gibi bir kitabin yanina bir de Ilahî kitabini koyarak gondermis.

Hayatini Kur’an’a gore ayarlayan insan mutlu ve huzurlu, onun ses ve soluklarinin hukumferma oldugu aile her turlu toplumsal, ruhsal hastaliklardan uzak ve azade. Bu tip ailelerin olusturdugu toplumlar da iyilik melekleriyle donatilan insanlardan olustuklarindan sanki ozlem duyulan cennetteki hayatin bir prototipi gibi mutlu ve huzurlu. Cunku onlarin hayatlarina hayat yaptiklari yuce kitaplari boyle istiyor. Bu hakikate isaret eden bir dusunur, “Insanlar aya ciksa, zuhreyi bir marti gibi avlasa, Kur’an’a donmedikce huzur bulamaz.” seklinde muhtesem bir tespitte bulunuyor.

Insanlik Kur’an’siz huzur bulamaz; cunku Kur’an insanligin huzurunu istiyor. Huzurun kaynagi hic suphesiz sevgidir. Bir insan bir seyi ya severek yapar ya da zorlamayla yapar. Yani sevginin olmadigi yerde zorbalik ve tahakkum vardir. Onun diger bir adiysa zulumdur. Zulum ise insani gayyalara dogru goturen dibi gorunmez bir kuyudur. Allah’in rizasina ve sevgisine ulasmak isteyenler onun istediklerini de severek askla yaparlar. Cenab-i Hak Kur’an-i Kerim’de sik sik “Suphesiz Allah ….. sever” diyerek bizlere yeryuzunde her seyden daha degerli olan kendi sevgisine ulasmanin yollarini ogretiyor.

Bu yollarin en basina yine Kur’an’in diliyle Cenab-i Hak soyle isaret buyuruyor: “De ki: Eger Allah’i seviyorsaniz bana uyun ki, Allah da sizi sevsin ve gunahlarinizi bagislasin. Cunku Allah cok bagislayandir, cok merhamet edendir.” (Âl-i Imrân, 31)

Yani Allah’in bizi sevmesinin en basina O’nun sanli Resul’unu sevme sarti koyularak muhabbet ufkunun sultanini hakkiyla sevmenin onemine vurgu yapilmis.

 
Devamını okuyun "Allah kimleri sever?"

Yaptiginiz isle, sattiginiz malla, soylediginiz sozle baskalarinin hakkina mi geciyorsunuz? Ya da vazifelerini gozardi mi ediyorsunuz? Helal ve harami unututtunuz mu yoksa?

Paldir kuldur yasayanlardan, “donup de arkasina” bakmayanlardan misiniz? Hayat geciyor. Zamanla birlikte mekanlar da cevre de degisiyor. Yillar sonra bugun cevrenizde bulunan insanlari nasil bulup da helalleseceksiniz? Ya bu hâl uzere “dunya degistirirseniz”? Oyle ya ahirette nasil hesap vermeyi dusunuyorsunuz?

Diyelim ki ogretmensiniz: Cocuklari iyi yetistirmediniz (ve kendinizi de!). Iyi ogretmediniz, cocuklari dersten, belki de hayattan, ailesinden soguttunuz. Bazilarinin hakki olan notu bile bile vermediniz. “Surundurmek” istediniz. Belki de surundu ve hayati karardi. Bir de size maddi-manevi “hediye” saglayan ailelerin cocuklarina iltimas yaptiniz… Evet, obur dunyada nasil helalleseceksiniz?

Ogrencisiniz; dersi sabote ettiniz, ogretmenlerinizin sevkini kirdiniz, arkadaslarinizin motivasyonunu dusurdunuz, onlari kotu aliskanliklara yonlendirdiniz, hayat cizgilerini degistirdiniz, annenizin babanizin emegini bosa cikardiniz. Kardeslerinize ve kucuklerinize kotu ornek oldunuz. Nasil helalleseceksiniz?

 
Devamını okuyun "nasıl helalleşmeyi düşünüyorsunuz?"

Kibir ve gururun pompalandigi bir donemde cocuguma tevazuu nasil ogretebilirim?

Anne-baba olarak hatalarinizi kabul etmiyor ve daima kendinizi bir sekilde hakli goruyor, cevrenizi hep kucumsuyorsaniz, cocugunuzun egoist, bencil ve kibirli olmasina sasirmayin.

Gunumuzun kayip degerlerinden biridir tevazu… Medeniyetimizin soldurdugumuz gullerindendir. Sohretin, gururun ve bencilligin yuceltildigi bir zaman dilimindeyiz. Peki genc nesillere tevazu erdemini kim, nasil ogretecek? Bugun pek cok konuda kavram kargasasi yasadigimiz ortada. Kibiri, ozguvenli olmakla ayni kefeye koyuyoruz. Tevazuu da guven eksikliginden kaynaklanan yetersizlik, pisiriklik ve korkaklikla karistiriyoruz. Halbuki tevazuun temelinde ozguven ve ozsaygi vardir. Ici disi bir olmak esastir. Kisinin kendi yeteneklerinin farkina varmasi; ancak bu yeteneklerini kendinden bilmemesi, kendisini oldugundan farkli gormemesi ve gostermemesidir. Kisinin kendisine ve otekilere karsi durust olmasidir.

En yalin tanimiyla alcakgonulluluk, gosteristen kurtulmanin adidir, sadeliktir…Basarilarimiz ve yeteneklerimizi nazara vermemedir, saf bir mahcubiyettir. Tevazu, iyi ahlakin, diger guzelliklerini de kapsayan bir haslettir. Kotuye karsi muhafaza eden ve cehaleti orten emin bir perdedir. Tum peygamberlerin soz ve tavir birligi icinde ogrettigi evrensel bir degerdir.

Tevazu ustunluk sahibi bir kisinin, bir seylere ragmen, lutfettigi bir davranis bicimi degil, kisinin Yaratici’sina, kendisine ve diger insanlara karsi, tabiiliginin ve durustlugunun bir gostergesidir.

 
Devamını okuyun "çocuguma tevazuu nasıl oğretebilirim"